ไก่ผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์ของโปรดผม |
ผมได้มาลองคิดดูว่าทำไมคนขายถึงไม่คิดบ้างว่า ถ้าผู้บริโภครับประทานไปแล้วเกิดว่าติดเชื้อโรคขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ พ่อค้าคนกลางที่รับไปขายต่อ (อันนี้ผมไม่ทราบว่าเขารู้หรือเปล่าว่าเป็นเนื้อไก่เน่า ถ้ารู้แต่ยังเอาไปขายก็แสดงว่าขาดจิตสำนึกเช่นเดียวกับคนที่ชำแหละขาย)ก็อาจจะเดือดร้อนไปด้วย พูดง่ายๆคือ คนอื่นจะเดือดร้อนกันยังไง ข้าไม่สนใจขอแค่มีกำไรงามๆเป็นใช้ได้ (ในข่าวบอกรับซื้อไก่เน่ามาจากฟาร์มไก่ ตัวละ 3 บาท) มันเกิดคำถามขึ้นในใจว่า ''ทำไมคนไทยถึงขาดจิตสำนึกได้ถึงขนาดนี้" นี่ไม่ใช่เรื่องเดียวที่เกิดจากการขาดจิตสำนึกของคน แต่ยังมีเรื่องอื่นๆอีกมากมายที่เป็นข่าวคราวให้ได้พบเห็นตามสื่อต่างๆ อีกมากมาย เรื่องที่ผมติดใจเป็นที่สุดคือ ข่าวที่ว่ามีการซื้อขายใบประกอบวิชาชีพครูที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคอีสาน (เพื่อนๆคงจะรู้กันแล้วว่ามหาวิทยาลัยอะไร)ที่ผมเศร้าใจที่สุดเพราะว่า ขนาดคนที่มีการศึกษาระดับดอกเตอร์ เป็นผู้บริหารระดับสูงในสถาบันการศึกษา ยังขาดจิตสำนึกได้ถึงขนาดนี้ และคนที่เป็นผู้ซื้อใบประกอบวิชาชีพปลอมก็ขาดจิตสำนึกเช่นกัน คิดแต่อยากจะได้เงินเดือนเยอะขึ้นแต่ไม่ยอมพัฒนาตัวเอง คนเหล่านี้ไม่มีจิตสำนึกเลยว่า ตนเองต้องเป็นแม่พิมพ์ของชาติต้องเป็นแบบอย่างที่ดีของเยาวชนหรือลูกศิษย์ แล้วอย่างนี้จะไปสั่งสอนลูกศิษย์ได้อย่างไร เมื่อตนเองก็ทำสิ่งไม่ดีซะเอง
ทำไมคนไทยเราถึงเป็นได้ขนาดนี้ เพราะความเห็นแก่ตัว ความโลภ ใช่ไหม ผมว่าใช่เลยแหละ และสองสิ่งนี้เองทำให้คนไทยเกิดภาวะที่เรียกว่า "ขาดจิตสำนึก" ความจริงเรื่องนี้เป็นเรื่องที่พูดกันมานานมากแล้ว แต่ปัจจุบันผมคิดว่ามันกำลังเข้าสู่ภาวะที่เรียกว่า "ขาดจิตสำนึกขั้นรุนแรง"ซึ่งเป็นระดับที่สูงกว่าการขาดจิตสำนึกธรรมดา กล่าวคือ ถึงแม้จะมีคนตายเพราะกินเนื้อไก่เน่า หรือ ถึงแม้เด็กนักเรียนซึ่งเป็นอนาคตของชาติจะได้ครูไม่มีคุณภาพสอน ข้าก็ไม่สนใจขอแค่ได้ "เงิน เงิน เงิน" เป็นใช้ได้ แล้วประเทศของเราจะเป็นอย่างไรเมื่อมีแต่คนที่ "ขาดจิตสำนึกขั้นรุนแรง" ก็ลองคิดดูเอาเองนะครับ
ประเทศชาติถึงได้วุ่นวายอยู่ไง เพราะคนทุกวันนี้ จิตใจไม่ค่อยดีกันแล้ว เศร้าเน่อะ
ตอบลบ